پشتم از بار گناهم بخدا خـم شده است            اتصالم به کریمان چقدر کم شده است
پـرچـم گـنـبد تو خـصلـت دیگـر دارد            این همان چادر زهراست که پرچم شده است

شـرف آدمـیـت ریـخـتـه در گـریـۀ تو            آدم از گریه به تو بود که آدم شده است
هرکس آمد به حسینیه به معراج رسید            نوبت رفـتنِ معـراج گدا هم شده است
پیـرهن مشکی من را به تنم کن مادر            باز غوغاست در عالم که محرم شده است
چایی روضۀ تو بود نمک گـیرم کرد            چه بساطی که در این سفره فراهم شده است